Przedmiotem artykułu jest problematyka regulacji sztucznej inteligencji w ujęciu koncepcyjnym. Tezą jest sformułowanie, że ustawodawca, tworząc kazuistyczne normy prawne, daje sztucznej inteligencji pole do kreowania własnych norm jako procedury autonomicznego wyboru (teza główna). Tłem dla rozważań jest reguła zakazu dyskryminacji osób niepełnosprawnych w sytuacji triage’u pandemicznego (COVID-19). Rozważania zostały podzielone na cztery części wywiedzione z klasyfikacji przez Komisję Europejską zagrożeń dotyczących regulacji sztucznej inteligencji. Każda z czterech części rozważań ilustrowana jest tezą z czterech wyroków Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, po jednym wyroku na każdą z części rozważań. Ramami dla rozważań jest niemiecki porządek prawny. Artykuł podsumowany jest wnioskami końcowymi.

The subject of the article is the problem of regulation of artificial intelligence in conceptual terms. The thesis is the formulation that the legislator creating casuistic legal norms gives artificial intelligence room to create its own norms as a procedure of autonomous choice (main thesis). The background for the consideration is the rule prohibiting discrimination against persons with disabilities in a pandemic triage situation (COVID-19). The considerations are divided into four parts, derived from the European Commission’s classification of risks regarding the regulation of artificial intelligence. Each of the four parts of the deliberations is illustrated by a thesis from four judgments of the Federal Constitutional Court, one judgment for each part of the deliberations. The framework for the deliberations is the German legal order. The article is summarised with final conclusions.