Badania pacjentów leczonych z powodu wirusowych chorób oddechowych pokazały wyższe niż w populacji ogólnej rozpowszechnienie objawów stresu potraumatycznego i psychologicznego, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, snu, myśli samobójczych, nadużywania substancji psychoaktywnych oraz lęku społecznego. COVID-19 prawdopodobnie będzie powodował u osób wyleczonych podobne, długotrwałe konsekwencje zdrowotne. Celem badań była ocena rozpowszechnienia problemów z zakresu zdrowia psychicznego osób ocalałych z pandemii COVID-19. Przeszukano bazy danych: MEDLINE za pomocą wyszukiwarki PubMed, EMBASE oraz SCOPUS. Wyszukiwaniem objęto artykuły opublikowane w roku 2020 od 1 stycznia do 30 grudnia. Spośród 142 artykułów przeanalizowano 40 prac, z których 15 stanowiły doniesienia z badań, 4 miało charakter przeglądu literatury, natomiast 21 pracy poglądowej. Analiza potwierdziła przypuszczenia na temat rozpowszechnienia objawów zaburzeń nastroju, stresu potraumatycznego, spadku sprawności funkcji poznawczych oraz obniżenia jakości życia i samodzielności życiowej w grupach ocalonych z COVID-19. Wskazują na to zarówno dane z badań porównawczych, jak i kohortowych. Wiek życia, wcześniejsze leczenia psychiatryczne oraz samodzielność życiowa, leczenie odbywające się na oddziale intensywnej terapii traktuje się jako czynniki ryzyka utrwalania zaburzeń psychicznych, deterioracji funkcji poznawczych oraz utraty samodzielności życiowej. U podstaw zaburzeń leżą zarówno patomechanizmy fizjologiczne, jak i psychologiczne i społeczne. Należy spodziewać się występowania objawów zaburzeń fizycznych i psychicznych u osób, których leczenie COVID-19 zostało zakończone. Fakt ten wymaga działań prewencyjnych już podczas pobytu pacjenta w szpitalu zakaźnym oraz tworzenia wielospecjalistycznych programów terapeutycznych. Konieczne jest kontynuowanie badań z randomizacją przesiewowych i porównawczych.